Als je je eigen stenen niet opruimt…

Een Surinaams gezegde luidt “als je je eigen stenen niet opruimt, struikelt je kind erover” of zoals de uitspraken van Gabor Maté:

𝘡𝘰𝘭𝘢𝘯𝘨 𝘰𝘶𝘥𝘦𝘳𝘴 𝘣𝘦𝘳𝘦𝘪𝘥 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘰𝘮 𝘯𝘢𝘢𝘳 𝘻𝘪𝘤𝘩𝘻𝘦𝘭𝘧 𝘵𝘦 𝘬𝘪𝘫𝘬𝘦𝘯, 𝘻𝘶𝘭𝘭𝘦𝘯 𝘻𝘦 𝘣𝘭𝘪𝘫𝘷𝘦𝘯 𝘭𝘦𝘳𝘦𝘯, 𝘦𝘯 𝘻𝘢𝘭 𝘩𝘶𝘯 𝘬𝘪𝘯𝘥 𝘥𝘦 𝘷𝘦𝘪𝘭𝘪𝘨𝘩𝘦𝘪𝘥 𝘦𝘳𝘷𝘢𝘳𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘦 𝘩𝘦𝘵 𝘯𝘰𝘥𝘪𝘨 𝘩𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘰𝘮 𝘻𝘪𝘤𝘩 𝘨𝘰𝘦𝘥 𝘵𝘦 𝘬𝘶𝘯𝘯𝘦𝘯 𝘰𝘯𝘵𝘸𝘪𝘬𝘬𝘦𝘭𝘦𝘯.

…𝘪𝘯 𝘸𝘦𝘳𝘬𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘩𝘦𝘪𝘥 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘵 𝘥𝘦 𝘪𝘯𝘥𝘪𝘷𝘪𝘥𝘶𝘢𝘵𝘪𝘦 𝘷𝘢𝘯 𝘩𝘦𝘵 𝘬𝘪𝘯𝘥 𝘣𝘦𝘭𝘦𝘮𝘮𝘦𝘳𝘥 𝘥𝘰𝘰𝘳𝘥𝘢𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘰𝘱𝘨𝘳𝘰𝘦𝘪𝘵 𝘮𝘦𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘨𝘦𝘷𝘰𝘦𝘭 𝘥𝘢𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘷𝘦𝘳𝘢𝘯𝘵𝘸𝘰𝘰𝘳𝘥𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬 𝘪𝘴 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘩𝘰𝘦 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘰𝘶𝘥𝘦𝘳𝘴 𝘻𝘪𝘤𝘩 𝘷𝘰𝘦𝘭𝘦𝘯 (…) 𝘏𝘦𝘵 𝘰𝘨𝘦𝘯𝘴𝘤𝘩𝘪𝘫𝘯𝘭𝘪𝘫𝘬𝘦 𝘦𝘨𝘰ï𝘴𝘵𝘪𝘴𝘤𝘩𝘦 𝘨𝘦𝘥𝘳𝘢𝘨 𝘷𝘢𝘯 𝘩𝘦𝘵 𝘬𝘪𝘯𝘥 𝘪𝘴 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘰𝘯𝘣𝘦𝘸𝘶𝘴𝘵𝘦 𝘦𝘯 𝘸𝘢𝘯𝘩𝘰𝘱𝘪𝘨𝘦 𝘱𝘰𝘨𝘪𝘯𝘨 𝘰𝘮 𝘥𝘢𝘵 𝘰𝘷𝘦𝘳𝘸𝘦𝘭𝘥𝘪𝘨𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘷𝘦𝘳𝘢𝘯𝘵𝘸𝘰𝘰𝘳𝘥𝘦𝘭𝘪𝘫𝘬𝘩𝘦𝘪𝘥𝘴𝘨𝘦𝘷𝘰𝘦𝘭 𝘷𝘢𝘯 𝘻𝘪𝘤𝘩 𝘢𝘧 𝘵𝘦 𝘴𝘤𝘩𝘶𝘥𝘥𝘦𝘯.

Een kind kan zich emotioneel ontwikkelen, wanneer jij als ouder blijft staan, ongeacht het gedrag wat jouw kind laat zien. Wanneer een kind jouw pijnpunten raakt, kan het gebeuren dat je uit je slof schiet, onredelijk reageert of jezelf terugtrekt. Wanneer dit geen incidenten zijn, maar patronen is het van belang hierbij stil te staan. De reactie is namelijk begrijpelijk in verband met oude pijn, maar niet in relatie tot het kind. Het kind leert hierdoor dat het, door zichzelf te uiten, zijn ouder belast wat een negatieve invloed heeft op de ruimte voor het kind om zichzelf te ontwikkelen. Er is dus als ouder werk aan de winkel…

Niemand is als kind voorzien in alle behoeften die het had en draagt  daarin zijn kwetsbaarheden mee. Onze kinderen houden ons een spiegel voor en laten zien waar die liggen. Wanneer deze kwetsbaarheden geheeld worden, hoeven onze kinderen deze niet aan ons te spiegelen. Het helen kan beginnen wanneer er inzichten ontstaan, bijvoorbeeld door te werken met familieopstellingen, innerlijk kind-werk, en het herkennen van patronen die zichtbaar worden. Het is een proces waarbij je als ouder jezelf heelt en daardoor zal jouw kind zich ook veilig voelen bij jou om zich te mogen ontwikkelen.